Czy ja tak tęsknie? A może ja tak tylko myśle? Wiem że musze wlczyć, tak nauczyło mnie życie.
Brakuje mi Ciebie, twojego spokojnego a zarazem złego chłopca spojżenie, wiem że nie jesteś dobry, ale czemu ja cie tak lubie, patrze na ciebie i sie uśmiecham choc wiem że nie raz bedą mi się przez ciebie pocic oczy. To naturalne choć bolesne. To oczywiste. Choć nie przestane, nie posłucham. Chce byc dla Ciebie nie tylko koleżanką o wspólnym hobby. Chce chodzić z tobą po zmroku na MarienPlatz,. patrzeć na ten dym mieszający się z światami, jak odgarniasz włosy, przytulać cię i łamać zasady Niemieckiej wymowy. To jest obraz mojej wyobraźni, pomóż ją przeistoczyć w rzeczywistość!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz